جان کندن به وقتِ زندگی

نمیدونم زندگی ینی چی ولی فکر نمیکنم چیزی باشه که توش اینقدر "نه" باشه.نه به هر چیزی.حرام بودن هر چیزی.من سالهاست از درون با مذهب درگیرم و ذهنم همیشه چنان به پرواز دراومده در مواجهه با قواعد که نمیتونم کنترلش کنم.شاید برای همینه که ریاضی توی وجودم جوونه میزد.چون قاعده داره؟ و نمیدونی چه حالی داره گیر کردن وسط یه معادله وقتی به این فکر میکنی که چقدر مگه میتونی احمق باشی وقتی نمودار جلوته و فرمولا رو حفظی ولی نمیدونی چه خاکی بریزی تو سرت تا یه چیزی به اسم جواب از توش دربیاد.وقتی امروز به این فکر میکردم که میخوام یه آهنگ از یه آهنگساز اسرائیلی یا یهودی دانلود کنم و ناخوداگاه نسبت به این کلمه ها حالتِ عقب گرد پیدا کردم چون هر چقدر همونقدر مسلمون باشم که فرانسوا کاتولیک، ولی درون مایه ی مغزم با آموزه های دینیِ اینجا آمیخته شده و بی اینکه بخوام، پسِ ذهنم یه سری اسم و عنوان توی یه منطقه ی استحفاظیِ منع شده وجود دارن و الان با سرچ و دانلود من اون شخص ذره ای به شهرتش اضافه میشه و بچه های فلسطینیِ بیچاره چی این وسط؟و خب چه ربطی داره و والا به پیر منم ربط هیچی رو به هیچی نمیفهمیدم و صرفا ذهنم عین یه صور فلکی همه چیزو به هم وصل میکرد تا شکل مشخصی از توش دربیاره.اون لحظه توی آینه چشمام داشت برق میزد.خودمو وسط اقیانوس در حال پرواز دیدم با آهنگ مذکورِ پس زمینه.به خودم گفتم، زندگی لذت بردن از لحظه ها مگه نیست؟مگه آبیِ بی کران و فرو بردن دماغ توی یه حجمی از سانتیمانتالیسم نیست؟از کجا معلوم بازم دوباره بتونم لم بدم و چشمام تا این حد برق بزنه و شکمم سیر باشه تا از سر بیکاری و رسیدن خون و اکسیژن کافی بلکم زیادی به مغزم، نقطه های توهمی رو به هم وصل کنم؟مگه دیگه خدایی چی برام مونده جز همین تخیلات مامان دوزانه ی شلوارکی؟

+من از هیچ قاعده و قانونی و تی خبر ندارم فقط لحظه ای که زندگینامه ی یه آهنگسازو میخوندم، نوشته بود متولد اورشلیم.و سپس پنل اینجا رو بی هوا باز کردم و نوشتم.البته بعد از اینکه یه مستندِ مخلوطِ فرانسوی درباره ی یه چیزِ دیگه نگاه کردم و یه سری خونواده ی جنگ زده ی افغانی و اسرائیلی و فلسطینی و سوری و قبیله ایِ جنوب آمریکا رو توش نشون داد یهو و آره آره.اینی که اینجا خبیثه همیشه وسط فیلم دیدن زرتی میزنه زیر گریه.