الان حالم بهتره جر الدین.الان قوی ترم.الان دیگه خبری از اون احساسات غلیظ نیست و تراویده نتراویده، خودمو بهتر میتونم ببینم و برگردم و خجالت نکشم از چیزی که بودم.آدمی به همینا زنده ست.کی توی برهه ای از زندگیش تباه و احساساتی نبوده مگه؟دیگه یه امل بودن چی بود که نباید میداشتم؟داشتمش و حالا دیگه راحت تر میتونم تپه های ترقی رو برینم و بالا برم و خوشحال و شاد و خندان باشم از پاک شدن روده هام.
درباره این سایت